|
TWC de HerBerg heeft dit jaar dit jaar een uniek, vernieuwend en gedurfd concept op poten gezet: een 13 kilometer lange MTB ronde met steile beklimmingen, obstakels en tijdswaarnemingen. De deelnemers aan deze MTB Stuifduinen Challenge konden zelf bepalen hoeveel rondes er werden afgelegd in het mooie herfstweer. Sommige deelnemers konden er geen genoeg van krijgen en kwamen meerdere malen langs het startterrein. Hier konden ze zich aansterken met koek, banaan, thee of bouillon om opnieuw het prachtige natuurgebied van Bergharen in te duiken. Niet iedereen kwam overal boven op de steile hellingen of koos ervoor de moeilijke passages te nemen maar de reacties achteraf waren lovend. Dit geeft ons veel moed om ook in 2019 weer een spetterende challenge op poten te zetten! Foto's staan online in het fotoboek 
0 Comments
Op zondag 7 oktober organiseert onze club de MTB Stuifduinen Challenge. Een unieke MTB tocht waarbij de mountainbiker verschillende challenges moet overwinnen: steile beklimmingen / afdalingen en obstakels. Het parcours in de Stuifduinen van Bergharen bestaat uit verschillende ronden van 11,5 kilometer. De deelnemer mag zelf beslissen hoeveel ronden er worden afgelegd. Doe mee en ontdek of train jouw MTB vaardigheden! Voor meer info: Wielerwens oudste clublid vervuld. Tijdens de afgelopen Nieuwjaarsreceptie van wielerclub TWC DeHerBerg gaf ons oudste lid Henk v.d. Berg heel voorzichtig te kennen dat hij nog wel een wielerwens had. Hij wilde namelijk de Mont Ventoux beklimmen maar hij zag er tegenop om dit alleen te ondernemen. Zo ontstond het idee om dit met meerdere clubleden te gaan doen. Tijdens de algemene ledenvergadering werd dit kenbaar gemaakt en later nog eens via de mail. Zo ontstond er een club van 11 leden die het zagen zitten om deze klim te gaan doen; Naast Henk besloten Toon Hendriks, Jan Raaijman, Ronald Thomassen, Alda v.d. Zwaluw, Ria en André Buijs, Hennie en Gerard de Wildt en Marian en Marius Derksen om mee te gaan. Na wat overleg werd een datum geprikt en een camping Le Ventoux geboekt nabij de Mont Ventoux. Op zondag 1 juli was iedereen gearriveerd en werd de maandag gebruikt om op te warmen en de spieren los te fietsen. Op dinsdag 3 juli vertrokken we al om 8 uur richting Bedoin om de wens van Henk in vervulling te laten gaan. Het beloofde die dag erg warm te worden, zo’n 34 graden, vandaar de vroege start. In Bedoin werd een groepsfoto gemaakt waarna iedereen in eigen tempo aan deze klim begon. Toon Hendriks bleef bij Henk wat er ook gebeurde en zag er op toe dat Henk voldoende bleef drinken e.d. Bij Chalet Reynard zo’n 6 kilometer onder de top werd op elkaar gewacht en koffie gedronken. Na deze korte onderbreking gingen we met z’n allen naar de top. Even betrok de lucht en hing de top in de nevel maar al snel klaarde het weer op en werden we boven beloond met een prachtig uitzicht. Daar werd Henk gefeliciteerd met het behaalde resultaat maar ook alle andere TWC leden omhelsden elkaar met het volbrengen van deze pittige beklimming. Natuurlijk ging iedereen op de foto en werd er een prachtige groepsfoto geschoten. Na wat vocht en zout te hebben aangevuld werd de afdaling ingezet richting Malaucène. Hierbij werden echte hoge snelheden gehaald en tevreden stopten we net voor dit plaatsje om een wielermaaltijd (menu de velo) te nuttigen. Hierna via de Col de la Madeleine terug via Bedoin naar onze camping in Mazan. Daar werd nogmaals een groepsfoto gemaakt en de avond sloten we af met een gezamenlijke BBQ en het nodige vocht. Tegen middernacht ging een ieder moe maar voldaan naar bed. De volgende dag werd gebruikt om wat uit te fietsen of om de terugreis aan te vangen. Als gehele groep kijken we terug op een paar fantastische dagen waarbij het in vervulling laten gaan van de wens van Henk centraal stond. Namens de gehele Mont Ventoux groep van TWC de HerBerg, Marius Derksen. Op zaterdag 9 juni stonden rond 10.00u Hennie, Wilma, Marian, Sjaak, Peter, André, Willie, Jacques, Henk, Cor, Gérard en Marius klaar om te vertrekken richting Duitsland. In eerste instantie zouden Wilbert en Ben ook meegaan. Echter Wilbert had het te druk en zou later met zijn bestelbus de kleding naar Emmerich brengen. Ben had de nacht voor vertrek wat lichamelijke klachten gekregen en kon helaas niet mee. Als gastrijder stond Jan Cobussen klaar om met ons mee naar de 1e koffiestop te rijden. Onder leiding van de WK Gérard fietsten we vanuit de provincie Gelderland het Brabantse land in om daarna via prachtige weggetjes met de bekende Maasheggen de provincie Limburg binnen te fietsen. In Ottersum bij Old Inn was de 1e koffiestop na ruim 50 km. Daar genoten we van de koffie met gebak en namen we afscheid van Jan. Bij het wegrijden ontdekte Jacques dat zijn fiets lek stond. Met de vaardige hulp van Willie konden we snel weer verder en voor we het wisten fietsten we Duitsland binnen. De WK leidde ons door prachtige Duitse dorpjes waarvan ik nog nooit gehoord had. Toen er zo’n kleine 80 km op de teller stond hebben we wat kaarsjes opgestoken in het plaatsje Kevelaer. Behalve wat gebeden bij Maria bezochten we in het centrum ook een gezellig terras waar de soep en de Strammer Max makkelijk naar binnen gingen. Nadat de inwendige mens tevreden was weer op de fiets voor de laatste etappe richting Emmerich. Onderweg reden de WK en Marian nog een keer lek maar ook deze lekke banden waren snel verwisseld. Nadat de laatste lekke band in het zicht van de rode brug van Emmerich was gemaakt, werd er door de WK koers gezet naar de boulevard van Emmerich. Daar vulden we met z’n allen een terras bij een Spaanse uitbater die de cervezas niet aangesleept kon krijgen voor de dorstige groep. Het was warm en naarmate het alcoholgebruik toenam, steeg de stemming. Ondertussen was Wilbert ook aangeschoven en ook al was het nog maar enkele honderden meters naar het hotel, velen van ons hadden graag de fiets achter in zijn busje willen schuiven. Omstreeks 18.00u stalden we onze fiets met 120 km op de teller in een garagebox van het Hotel Stadt Emmerich en verdeelde de eigenaar de sleutels van de kamers. Na een frisse douche bemanden we de Biergarten en daar werd code geel met nu Erdinger in het glas voortgezet. Hierna genoten we van een prima 3 gangenmenu met buffetsalade. Tijdens de avonduren was de Biergarten wederom ons domein en daar nam de gezelligheid met het uur toe. Vooral Willie bleek met zijn humor tussen de Herrese en de Berghoarese in vorm. Ook gaf hij het tempo van drinken aan en dat komt aardig overeen met hoe hij fietst. Tegen 24.00u begonnen de oogjes al snel kleiner te worden en was er voldoende vocht aangevuld om de mandjes op te zoeken. Op zondag 10 juni zaten we met z’n allen om klokslag 08.30 uur aan het ontbijt. Ook dit keer weer prima verzorgd en als AC begonnen we ons af te vragen hoe dit allemaal mogelijk was voor het te betalen bedrag. Kennelijk doen de Duitsers iets veel beter dan wij Nederlanders. Nadat Hennie had afgerekend en de hoteleigenaar een prachtige groepsfoto van ons voor de Biergarten had gemaakt, namen we afscheid van Wilbert die aangaf een volgende keer weer als pakketbezorger voor ons dienst wilde doen. De terugreis welke onze WK had uitgestippeld was misschien nog wel mooier dan de 1e dag. Voor we het wisten stonden we weer in NL en via Spijk en Tolkamer kwamen we in Loo vlak bij Groessen waar ons 1e koffieadres was. Met nog net geen 40 km op de klok genoten we in de schaduw van een lekker bakkie koffie en een heerlijke appeltaart met slagroom. Na de koffie reed Marian voor Doesburg nog 1 keer lek maar dat zou direct de laatste lekke band van de dag blijken te zijn. Via Doesburg ging het naar De Steeg en daar pakten we met z’n allen wat hoogtemeters van de Posbank. Via Rheden richting Arnhem maar dan langs de IJssel richting de Betuwe. Onderweg een korte stop voor een banaan of een stevige reep omdat de 2e koffiestop in Elst toch ruim op 90 km lag. In Elst legden we aan bij Landerij de Droom en daar vulden we onze bidons en onze buikjes met wat vocht en calorieën voor de laatste kilometers. Van hier uit ging het richting de brug naar Ewijk en in Winssen werden we onthaald door zo’n kleine 200 vrachtauto’s die ons tegemoet toeterden. Later bleek dit niet voor ons bestemd te zijn maar voor de doelgroep welke voor deze speciale dag in de cabine werden meegenomen. Zo rond 15.30u waren we weer bij het Trefpunt in Bergharen met 110 km op de teller. Hier werd de WK volop gecomplimenteerd met de prachtige routes welke hij voor ons deze twee dagen had voorgeschoteld. Als afsluiting bood André aan om bij hem thuis nog even na te praten onder het genot van een drankje. Nog even wat statistieken;
Namens de Actiiviteitencommissie, Marius Derksen. Op zondag 8 oktober 2017 werd de MTB Stuifduinentocht gereden in de natuurgebieden van Bergharen, Hernen en Leur. In totaal waren er 210 inschrijvingen die de zware omstandigheden hebben weten te trotseren. De avond voor de tocht had het stevig en langdurig geregend en dit heeft waarschijnlijk een aantal mensen doen besluiten om niet te komen. Deze mensen hebben wel het nodige gemist aangezien alle afstanden (35, 45 en 55km) gewoon doorgingen. De tocht was zeer afwisselend te noemen met de stranden van de Groene Heuvels, door de zware klei van de komgebieden naar de toppen en dalen van de Stuifduinen. Onderweg was er in de gezellige Fleurens hütte een versnapering om op adem te komen en de tocht te vervolgen. Na afloop van de tocht konden de deelnemers in de kantine van UHC proosten op een goed afloop. Voor de foto's: www.fotoakko.nl De organisatie bedankt en tot ziens in 2018! Op zaterdag 16 september hebben de leden van TWC de HerBerg tegen elkaar en tegen de klok gestreden in het veld en op de weg. De start van de mountainbike tijdrit en de weg tijdrit was aan de Molenweg waar de activiteitencommissie zijn basiskamp had opgebouwd. De route voor de MTB ging uiteraard door het heuvelachtige bos van Bergharen. De stuifduinen moesten tweemaal beklommen worden en daarna snel terug naar de finish zodat een 4 kilometer lang parcours was afgelegd. Winnaar algeheel was Mark Hijmans die nog stevig concurrentie kreeg van Reinier Fleuren. De wegrit was 12,7 kilometer lang en ging via de Ficarystraat naar De Wezel alwaar de route via de Broekstraat de tijdrijders naar Hernen bracht. Na een scherpe bocht langs Cafeesterij de Toekomst gingen de snelheidsduivels op weg naar Bergharen. Via de Stompendijk en de Wijksestraat bracht het de HerBergers terug naar de Molenweg. De snelste tijd werd geklokt door John Noij. Hij was de enige die onder de 19 minuten bleef. Ondertussen was de strijd in de categorie 50+ uitermate spannend. Toine Cruijsen zette de snelste tijd neer van 21 minuten en 3 seconden. Alle winnaars in de verschillende categorieën: gefeliciteerd! Er zijn knappe prestaties neergezet door onze leden. In de bijlage is een document toegevoegd met daarin de uitslagen. In de avond was er voor alle leden een BBQ en aansluitend een jaarfeest. Tijdens deze avond werden de winnende tijdrijders gehuldigd door de activiteitencommissie. Activiteitencommissie bedankt voor het organiseren van de leuke tijdrit en het goede jaarfeest! 
Dit jaar organiseert de activiteitencommissie van TWC de HerBerg op zaterdag 16 september in de middag een tijdrit voor zowel onze mountainbikers als wegrenners. In de avond is er een jaarfeest met BBQ / buffet waarbij uiteraard de partners ook van harte welkom zijn. De tijdrit:
Jaarfeest:
Opgave tijdrit: vóór 20 augustus (o.v.v. leeftijd op 16 sept/MTB en/of racefiets) een e-mailbericht naar de activiteitencommissie. Opgave jaarfeest: vóór 20 augustus (ook eventueel partner) een e-mailbericht naar de activiteitencommissie. Wij hopen op een mooie opkomst voor beide activiteiten, De activiteitencommissie (Marius Derksen, Wilma van Ooijen, Hennie de Wildt, Henk Cobussen, Thijs Loeffen, Jan Engbers)  In het weekend van 17 en 18 juni zijn 22 leden van TWC de HerBerg heen en terug gefietst naar Soest. Er was een route voor racefietsers (120 km onder leiding van Gerard de Wildt) en een route voor MTB’ers (80 km onder leiding van Sjaak Hendriks). Beide routes hebben zich afgespeeld in de mooie omgeving van de Utrechtse Heuvelrug. De deelnemers hebben erg genoten van de tochten en het verblijf in Soest. |
|
||